21 Σεπτεμβρίου, 2016

Μουσική Υπόκρουση σε Δημόσιους Χώρους

Στο μετρό εδώ και καιρό παίζει "κλασική" μουσική. Σκοπός είναι οι επιβάτες να ηρεμούν, να ανεβαίνει το επίπεδο τους και γενικότερα να δοθεί μια αίγλη, ένα κλας, ένα πρεστίζ βρε παιδί μου στους χώρους αυτούς. Γιατί η "κλασική" μουσική είναι καλή! Γιατί πρέπει να ακούμε "κλασική" μουσική! Γιατί "τα παιδιά που ακούνε Μότσαρτ από την κοιλιά της μαμάς τους γίνονται εξυπνότερα".
Θα τηρήσω την ψυχραιμία μου και θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί όλο αυτό το εγχείρημα είναι το λιγότερο βλακώδες.

Τα κομμάτια που επιλέχθηκαν για το μετρό ως ορχηστρικά έχουν ένα τεράστιο εύρος συχνοτήτων. Τα ηχεία οροφής των σταθμών δεν μπορούν να αποδώσουν όλο αυτό το εύρος με αποτέλεσμα να ακούγεται ένα κακόηχο συνονθύλευμα.

 Οι σταθμοί του μετρό έχουν έναν αρκετά μεγάλο χρόνο αντήχησης, "αντίλαλο" που λέμε. Πολλές φορές ακόμα και οι ανακοινώσεις δεν ξεχωρίζουν. Παίζοντας λοιπόν γρήγορα κομμάτια οι νότες πέφτουν η μία πάνω στην άλλη και γίνεται βαβούρα. 

Επίσης το δυναμικό εύρος πολλών κομματιών, η ένταση από την σιγανότερη στην δυνατότερη νότα, είναι μεγάλο. Αποτέλεσμα; Ακούγονται τα δυνατότερα μέρη και τα σιγανά απλά χάνονται. 

Έτσι όλο αυτό γίνεται ένας ενοχλητικός θόρυβος που μπορεί και να εκνευρίσει τελικά επιβάτες και εργαζόμενους. Εμένα προσωπικά με διαλύει αν και μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η μουσική. 

Τέλος πάντων, ακόμα και έτσι, ας γράφανε κάπου ποιό είναι το κομμάτι που παίζει. Ίσως κάποιος να ήθελε να μάθει και να προσφέρανε και λίγο μουσική παιδεία.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως ένα μουσικό έργο έχει προδιαγραφές εκτέλεσης και παρουσίασης. Δεν πάνε όλα παντού επειδή γενικά κάπου μάθαμε πως η "κλασική" μουσική είναι καλή...Αν θες να ακούσες πραγματικά αυτή την μουσική πρέπει να πας σε συναυλία ή σπίτι σου χαλαρός απολαμβάνεις σε ένα καλό ηχοσύστημα το έργο που θες. Έτσι είναι οι προδιαγραφές.

Η πραγματική ambient μουσική, που  το όνομα της σε προϊδεάζει για την "χρήση" της, έχει σταθερές εντάσεις, διαρκές backgound, αργές μεγάλες μελωδίες και μαλακούς ήχους. Γιατί έτσι είναι οι σωστές προδιαγραφές μιας μουσικής περιβάλλοντος, μιας μουσικής ατμόσφαιρας. 

Και βέβαια τα πράγματα χειροτερεύουν σε αρκετά καταστήματα. 
Για να μην πληρώνουν ΑΕΠΙ αγοράζουν κάποια CD, χαμηλής ποιότητας, που δεν έχουν πνευματικά δικαιώματα και τα λουπάρουν ανελέητα! Ο πελάτης μπορεί να μην ακούσει αυτή την επανάληψη, η οποία γίνεται μετά από καμιά ώρα. Ο εργαζόμενος όμως; Που ακούει τα ίδια κομμάτια 8-10 φορές την μέρα, 6 φορές την εβδομάδα; Δεν θα πέσει η αποδοσή του; Θα σπάσουν τα νεύρα του και δεν θα ξέρει το γιατί....
Για να μην πάω στις εορταστικές περιόδους σε γνωστό πολυκατάστημα παιχνιδιών/σουπερμάρκετ που ακούς το διαφημιστικό τους τραγούδι 20 φορές και δεν ξέρεις από που να φύγεις.

Λοιπόν, δεν ξέρουμε όλοι να τα κάνουμε όλα. Η μουσική υπόκρουση έχει τεράστια σημασία. Αν θέλουνε ας ρωτήσουν καναν ειδικό και όχι τον ξάδερφο της θείας που "ξέρει από αυτά" ή να κάνει ο εκάστοτε μανατζερ ό,τι του κατέβει...Αλλά τι λέω. Ελλάδα. Όλα πρόχειρα και στο πόδι.

Για το τέλος άφησα ένα video που ο David Byrne εξηγεί πάρα πολύ καλά την σχέση μουσικής- αρχιτεκτονικής. Δείτε το, αξίζει!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου