Μουσική Υπόκρουση σε Δημόσιους Χώρους

Στο μετρό εδώ και καιρό παίζει "κλασική" μουσική. Σκοπός είναι οι επιβάτες να ηρεμούν, να ανεβαίνει το επίπεδο τους και γενικότερα να δοθεί μια αίγλη, ένα κλας, ένα πρεστίζ βρε παιδί μου στους χώρους αυτούς. Γιατί η "κλασική" μουσική είναι καλή! Γιατί πρέπει να ακούμε "κλασική" μουσική! Γιατί "τα παιδιά που ακούνε Μότσαρτ από την κοιλιά της μαμάς τους γίνονται εξυπνότερα".

Θα τηρήσω την ψυχραιμία μου και θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί όλο αυτό το εγχείρημα είναι το λιγότερο βλακώδες.

Παρουσίαση iPhone 7: η μέρα που άλλαξε ο κόσμος...

Πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσω: αυτό το κείμενο δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το debate iPhone vs Android vs οτιδήποτε. Δεν με αφορά ποιό κινητό είναι καλύτερο. Δεν είμαι ειδικός, δεν ξέρω.

Άλλο με εντυπωσίασε από την παρουσίαση του iPhone 7 και πυροδότησε τις σκέψεις που θα διαβάσετε...

Το αρμόνιο, δεν είναι... αρμόνιο

Από την Βικιπαίδεια

Το αρμόνιο είναι μουσικό όργανο με πλήκτρα που αντικαθιστά το εκκλησιαστικό όργανο (τεράστιων διαστάσεων) σε σχετικά μικρούς χώρους.

..................

Έχει σύστημα εμφύσησης που καταργεί τους αυλούς των εκκλησιαστικών οργάνων.

Αν ρωτούσαμε οποιονδήποτε να μας πει τι είναι το αρμόνιο δεν θα μας απαντούσε αυτό! 

Θα μας έλεγε πως είναι ένα ηλεκτρονικό όργανο με πλήκτρα που έχει ηχεία, έτοιμους ρυθμούς, ακοπανιαμέντα, πατάς το κουμπί και τσίκι-τσικ/τσίκι-τσακ παίζεις ότι μελωδία θες με έτοιμη συνοδεία και είσαι θεός. 

Ποιός έχει δίκιο; Η Βικιπαίδεια ή η κοινή αντίληψη; 

Στην μνήμη του Νίκου Μαμαγκάκη

"Το χειρότερο πράγμα είναι αυτό που πάει να γίνει, αλλά είναι κάπου εκεί, 

στην μέση, στο μεταίχμιο, και δεν γίνεται"

Μέγαρο Μουσικής 2006-Αφιέρωμα στον Νίκο Μαμαγκάκη

Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι, ειδικά μικρότεροι σε ηλικία, ΔΕΝ ξέρουν τον Νίκο Μαμαγκάκη. Ή απλά τον έχουν κάπου ακουστά. Λογικό...
Δεν κυνηγούσε την "προβολή". Δεν ήθελε να είναι mainstream. Οι εμφανίσεις του ήταν σπάνιες, επιλεκτικές και λίγες. Και οι άνθρωποι στους οποίους επέλεγε να μιλήσει, πολύ συγκεκριμένοι. "Καλύτερα να μας ακούνε, παρά να μας βλέπουνε". έλεγε...
Δεν ήθελε να χάνει χρόνο. Ήταν δοσμένος ολοκληρωτικά στην μουσική. Κάθε μέρα έγραφε μουσική, εναρμόνιζε, μελοποιούσε, διόρθωνε, έψαχνε στίχους, κείμενα, οργάνωνε τα επόμενα έργα. Κάθε μέρα. Ασταμάτητα.

Κούρδισμα και θεωρίες συνομωσίας...

"'Οπου ακούς τραγούδια να πηγαίνεις. Οι κακοί δεν τραγουδούν"

http://www.seekingintellect.com/2015/02/23/the-history-and-innovation-of-sound.html

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μια θεωρία, σχετικά με την βασική συχνότητα κουρδίσματος των οργάνων στην "δυτική μουσική". 

Λέγοντας κούρδισμα εννοούμε την "συμφωνία" που κάνουν οι μουσικοί μεταξύ τους προκειμένου οι ίδιες νότες που παράγουν (ΝΤΟ, ΜΙ κλπ) να έχουν ακριβώς την ίδια συχνότητα, κύκλους ανά δευτερόλεπτο.  Αν έχετε πχ πάει σε μια συναυλία μεγάλης ορχήστρας θα έχετε παρατηρήσει πως πριν ξεκινήσει η συναυλία ένα οξύ όργανο (το όμποε) ή το πιάνο ή κάποιος μουσικός δίνει μια νότα και οι υπόλοιποι κουρδίζουν πάνω σε αυτό. Έχει καθοριστεί λοιπόν πως για να είμαστε όλοι κουρδισμένοι μεταξύ μας πρέπει το ΛΑ να είναι στα 440 Hz, στους 440 κύκλους ανά δευτερόλεπτο. Τέλεια; Αμ, δε! Κάποιες ορχήστρες αποφασίζουν διαφορετικά! Έτσι κουρδίζουν και στα 442 Hz, κάποιοι 443 Hz και διάφορα άλλα. Τα 440 Hz πάντως είναι το επίσημο κούρδισμα και προκαθορισμένο στους υπολογιστές και στα μουσικά προγράμματα, άρα σε ένα μεγάλο μέρος της ηχογραφημενης μουσικής που παράγεται μέσω αυτών.